همذات پنداری یا تکرار تاریخ؟

درست در آخرین روز ترم گذشته من پروژه ام رو برای ارائه کنفرانس آماده کردم و به نزد استاد بردم اما چون تعطیلات پیش از امتحانات بود هیچ یک از دوستان به جزء مهدی حسین پور آنجا نبود (دقیقن دو روز قبل از کودتا) و من برای استاد و مهدی حسین پور و حدود 45 صندلی خالی سخنرانی کردم و کنفرانس خود را ارائه کردم.
اما هدف من از این مقدمه این است که منهم تجربه صحبت کردن برای صندلی های خالی را مانند (الف-نون) دارم و برای نخستین بار بعد از سخنرانی تاریخی او در سازمان ملل با او همذات پنداری کردم و عجیب تاریخ تکرار میشود!